اسلام

آنچه می آید متن سخنراني حجت‌الاسلام والمسلمين ماندگاری در همایش نقش باورهای مهدوی در دفاع مقدس است که در آن نقش باورهای مه دوی در هشت سال دفاع مقدس تبیین شده است.

اميد و انگيزه

قطعاً اولين عنصری که در يک دفاع مقدس، مورد نياز است، عنصر « اميد» است. اگر کسانی که در حال دفاع هستند، ندانند که در آن دفاع به نتيجه‌ای ميیرسند يا اميد به موفقيت، پيروزی و پيشرفت نداشته باشند، طبيعتاً انگيزه‌ای برای دفاع ندارند. فرهنگ مهدويت، اصليترين تأمين کننده عنصر اميد در دفاع مقدس بود؛ زيرا خدای متعال در آياتي مانند Nوَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا…1 يا وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ[2]وعده پيروزی جبهه حق را داده است و اين، همان اميدِ مورد نياز است.

فرهنگ مهدويت، دفاع مقدس ما را به وعده الهی مبنی بر حکومت صالحان پيوند زد. از اين رو، بهترين تأمين کننده عنصر اميد در ايام جنگ بود.

برنامه و هدف

دومين عنصری که در يک دفاع و مبارزه به شدت نياز است، عنصر «برنامه» است. کسانی که در حال مبارزه هستند، بايد بدانند که برای چه ميیخواهند بجنگند؟ آيا فقط برای فتح خاک است يا اهداف ديگری نيز وجود دارد؟

زيباترين و جامع‌ترين برنامه و هدف را فرهنگ مهدويت، فرا روی دفاع مقدس قرار داد؛ زيرا خدا وعده داده است که «يملأ الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً.»[3] زيباترين هدف، عدل‌گستری و ظلم ستيزی است. در بين برنامه‌هايی که در انقلاب‌ها، نهضت‌ها، حرکت‌ها و دفاع‌ها مطرح بوده و هست، از اين برنامه، قشنگ‌تر و زيباتر وجود ندارد. دفاع مقدس ما با نگاه به مهدويت، فقط به خاک فکر نمی کرد، فقط به ايران فکر نمی کرد، فقط به منطقه خاورميانه فکر نمي‌کرد، بلکه بنا داشت زمينه گسترش عدل در تمام عالم را براي آن يار مهربان، آماده کند و ظلم را از تمام جهان ريشه‌کن نمايد. اين فکر، با صدور انقلاب به کشورهای ديگر محقق می شود که امام بزرگوارمان وعده‌اش را داده بود و به لطف الهی، امروز در جنبش بيداری اسلامی آن را مشاهده مي‌کنيم.

رهبر و اطاعت از فرامين او

سومين عنصري که در هر دفاعی مطرح مي‌باشد، «رهبر و فرمانده» است؛ بلکه اين عنصر، يکی از مهم ترين عناصر مؤثر در مبارزه است. چه بسيار گروه‌ها، احزاب، تشکل‌ها و فرقه‌ها که به خاطر عدم وجود رهبر به جان هم افتادند. اما ما در دفاع مقدس، محوريت خود را از فرهنگ مهدويت گرفتيم و آن، «ولايت الهيه» بود.

اعتقاد ما اين است که محور، بايد خدا باشد و هر آن‌کس که خدا به او ولايت داده است. اگر محور، ولیّ خدا باشد، قطعاً يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ[4] اتفاق می افتد. اما کسانی که محوريتشان، طاغوت است، قطعاً مصداق يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ[5] می شوند. اين ولايت، در عصر غيبت، در «ولايت فقيه» نمود پيدا می کند. اگر در عصر غيبت می خواهيد پيرو شريعت خدا باشيد، بايد پيرو ولی فقيه و فقهای زمانتان باشيد.

اين عنصر از عطيه‌های فرهنگ مهدويت است؛ چرا که امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشريف فرمودند: «عالمان دينی، حجت و نايبان من بر مردم هستند و من حجت خدا بر آنها هستم.»[6]

در دوران دفاع مقدس، حرف امام، حرف آخر بود؛ حتي براي فرماندهان ارشد نظامي سپاه و ارتش. آنها اين را مي‌دانستند که در جنگ، امام بايد حرف آخر را بزند، و اي کاش، آن‌جايی که برخی يک مقدار تعلل کردند و به حرف امام گوش نکردند هم به حرف امام گوش داده بودند تا برکاتش را می ديدند.

پايبندي به ارزش ها

عنصر چهارم که در يک دفاع مقدس بايد مورد توجه قرار بگيرد، عنصر «پايبندی به ارزش ها و اخلاقيات» است. ما اعتقاد داريم بالاترين پيروزي اباعبدالله الحسين عليه السلام در اين بود که او و ياران و اهل بيتش، حتي يکي از فضيلت‌ها را در کربلا زير پا نگذاشتند. با وجود اين‌که قلم تاريخ نويسي کربلا در دست دشمنان بوده، ولي آنها حتی يک اخلاق يا رفتار زشت را از ياران امام حسين عليه السلام يا بازماندگان ايشان نقل نکرده‌اند.

کساني که آرزو مي‌کنند در خدمت امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف شمشير بزنند و در مسير رضايت ايشان حرکت کنند، بايد در مدرسه دفاع مقدس تربيت شوند. ما نمي‌گوييم دفاع مقدس ما پايگاه عصمت بود؛ ولي همه عزيزاني که در جبهه‌ها حضور داشتند، شاهد بودند که بيشترين فضيلت‌ها، حتي مستحبات، در جبهه رعايت مي‌شد، بيشترين مواظبت‌ها براي دوري از گناه و معصيت، در جبهه‌ها بود. اين اتفاق نمي افتد، مگر اين که نگاه انسان به يک آرمان زيبا مثل مهدويت باشد.

امام حسين عليه السلام فرمود: «همانا من ياراني نيکوکارتر و با وفاتر از ياران خودم سراغ ندارم.»[7] اين، مدال افتخاري بود که ايشان به يارانش داد و ما بارها اشاره کرده‌ايم که انصارالحسين عليه السلام بايد الگوي انصارالمهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف باشند. دفاع مقدس ما تحقق اين مطلب را به دنيا نشان داد که فاصلة زماني 1400 ساله، نمي‌تواند ما را از اين الگوگيري محروم کند و اين، برگرفته از فرهنگ مهدويت است.

آرامش و اطمينان قلبي

يکی ديگر از چيزهايي که در يک دفاع بايد مورد توجه قرار بگيرد، عنصر «آرامش و امنيت» است. قرآن در مورد مؤمن آل‌فرعون می فرمايد: فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا [8] ؛ «خداوند، او را از نقشه‌های بد دشمن حفظ کرد.» اين در حالی است که مؤمن آل‌فرعون را قطعه قطعه کردند؛ پس منظور، حفظ جان او نيست، بلکه حفظ دين و روح اوست.

امنيت و آرامشی که در دفاع مقدس مطرح است، امنيت ديني است، اطمينان روحی است. همان آرامشی است که امام حسين عليه السلام در سخت‌ترين لحظة روز عاشورا فرمود: «خدايا! راضی ام به رضای تو، در مقابل دستورات تو تسليم هستم و بر بلاهايت صبر می کنم…»

اين فرهنگ مهدويت است که به ما می گويد امنيت و آرامش، فقط در کشتی اهل‌بيت عليهم السلام است که: «يأمن من رکبها و يغرق من ترکها»[9]. لذا شهيد هاشمی نژاد، در تحليل واقعة «حَرّه»[10] می گفت: «آنهايي که در سال 61 ، از مدينه به استقبال مرگ سرخ نيامدند، در سال 62 و در واقعة حرّه، مرگ سياه به سراغشان آمد و امنيت دين، مال و ناموسشان به خطر افتاد.» اما کسی که در زير پرچم ولايت باشد: من بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا[11] به سراغش می آيد.

از اين رو، آن نظريه پرداز رژيم صهيونيسم درست فهميده است که گفت: «سه عنصر در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، ايرانی ها را پيروز کرد؛ يکی نگاه سرخ به عاشورا، يکی نگاه سبز به انتظار، و ديگری محوريت امامت و ولايت.»

تجلی سه فضيلت قرآنی با رويکرد مهدوی در دفاع مقدس

در قرآن کريم از سه فضيلت نام برده شده است که ما آنها را در دفاع مقدس با الهام از فرهنگ مهدويت به زيباترين نحو ديديم. اول، معرفت: هَلْ يَسْتَوِی الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ.[12] دوم، تقوي: إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ.[13] سوم، جهاد: فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا.[14] اما دفاع مقدس به ما نشان داد که اين سه فضيلت مهم، سه معنای خاص و باطنی نيز دارند.

معرفت و معنای باطنی آن

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم در غدير خم فرمودند: «الست اولي بکم؟ آيا من بر شما برتری ندارم؟» مردم، به ظاهر بلی گفتند؛ ولی در عمل کوتاهی کردند. اما در دفاع مقدس، بچه‌های ما ثابت کردند که باور دارند: « النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ؛[15] پيامبر نسبت به مؤمنان، از خودشان، صاحب اختيار تر است».

اي کاش امروزه همه مردم، از شهداي جنگ تحميلي ما ياد بگيرند که وليّ خدا از همه بهتر، زيباتر، دقيق‌تر و عميق‌تر مي‌فهمد، حتي از کساني که سن و سابقة آنها به ظاهر بيشتر باشد. اين نکته را «علی بن جعفر» با آن ريش‌هاي سفيدش فهميد؛ لذا با آن کهولت سن در مقابل امام جوادِ نُه ساله بلند می شد و تعظيم می کرد و در پاسخ کسانی که به کار او خرده گرفتند، می گفت: «خداوند اين محاسن سفيد را لايق امامت ندانست، ولی اين فرزند نُه ساله را لايق امامت دانست. جانم به قربانش.»[16]

ای کاش خيلی ها اين اولويت را مي‌فهميدند و فتنة 88 را به بار نمی آوردند. اين اولويت را بچه‌های رزمنده فهيده بودنده که وقتی می گفتند اين حرف را امام زده است، ديگر بحث‌ها تمام بود؛ چرا که فهميده بودند امام رحمه الله نائب ولیّ خداست.

تقوی و معنای باطنی آن

تقوی به معنای پيشانی پينه بسته نيست، که خوارج هم پيشاني پينه بسته داشتند. تقوي، طول دادن رکوع و سجود هم نيست. اگرچه اين‌ها هم لازم است، اما تقوای واقعی، تسليم بودن در برابر ولايت است، فهم اولويت ولیّ در مقام عقيده، و تسليم بودن در برابر او در مقام عمل.

خداوند متعال مي‌فرمايد: «به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اينکه در اختلافات خود، تو را به داورى طلبند؛ و سپس از داورى تو، در دل خود احساس ناراحتى نکنند و کاملا تسليم باشند.»[17]

تسليم در برابر ولايت، يعني تسليمی که اباالفضل عليه السلام از خود نشان داد، تسليمی که خيلي از بسيجی ها و فرمانده‌ها در جنگ از خودشان نشان دادند. امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف اين تقوی را از ما مي‌خواهد؛ و الا تقوايی که فقط نماز و روزة خالی باشد، گاهی برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف دردسر هم درست کرده است.

جهاد و معنای باطنی آن

بالاترين جهاد، فدا شدن برای ولايت است، در هر نوع جهادی، چه جهاد جانی، چه مالی و چه غير آنها. مادر سه شهيد به حضرت امام رحمه الله عرض کرد: «آقا جان! بچه‌هايم را با دست های خودم در قبر گذاشتم.» امام رحمه الله به گريه افتادند. آن مادر عرض کرد: «آقا جان! من بچه‌هايم را دادم تا نايب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف گريه نکند.»

يک بار ولیّ خدا گريه کرد، براي همه عالم بس است. يک بار سرش را در چاه کرد و قصه غصه‌اش را گفت، برای همه عالم بس است. بچه‌ها اين را در جبهه‌ها فهميده بودند. پس بهترين جهاد اين است که جان، مال، علم، بيان و آبروی خودم را خرج ولیّ زمانم کنم.

سخن آخر

در انتها بايد گفت که دفاع مقدس به ما ياد داد اگر دفاع شما، عبادت شما، زندگی شما، ولايت محور باشد به درد امام زمانتان می خوريد؛ ولی اگر کسی ولايت محور نباشد حتی اگر تمام عمر را هم نماز بخواند و روزه بگيرد و صدقه بدهد، به درد امام زمانش نخواهد خورد.

خدايا به آبروی امام زمان، به آبروي شهدايي که ما را بيش از پيش با فرهنگ مهدويت آشنا کردند، ما را هم مثل آنها، لايق ياری امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف قرار بده

——————————————————————————–

[1]. سوره قصص/5. «ما مي‌خواهيم بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روي زمين قرار دهيم».

[2]. سوره انبياء/105. «در زبور بعد از تورات نوشتيم، بندگان شايسته‌ام وارث(حکومت) زمين خواهند شد».

[3].

[4]. سوره بقره/257. «خداوند آنها را از ظلمت‌ها به سوي نور بيرون مي‌برد».

[5]. همان. «خداوند کساني را که اولياي آنها طاغوت است، از نور به سوي ظلمت‌ها مي‌برد».

[6].

[7]. «انّی لا اعلم اصحاباً اَبَر و اوفی من اصحابی».

[8]. سوره غافر/45.

[9].

[10]. يکي از جنايات بزرگ يزيد که يک سال بعد از حادثه عاشورا اتفاق افتاد و منجر به قتل عام مردم مدينه شد.

[11]. سوره نور/55. «خداوند ترسشان را به آرامش و امنيت تبديل مي‌کند».

[12]. سوره زمر/8. «آيا کساني که مي‌دانند با کساني که نمي‌دانند يکسانند؟»

[13]. سوره حجرات/13. «گرامي‌ترين شما نزد خداوند با تقوا ترين شماست».

[14]. سوره نساء/ 95. «خداوند مجاهدان را بر غير مجاهدان پاداش عظمی داده است»

[15]. سوره آحزاب/6.

[16].

[17] . سوره نساء/65. Nفَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا

منبع:مرکز مجازی مهدویت

آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران و هفته دفاع مقدس
 

 
در 31 شهريور 1359 رژيم بعثي عراق با تصميم و طرح قبلي و با هدف برانداختن نظام نوپاي جمهوري اسلامي جنگي تمام عيار را عليه ايران اسلامي آغاز کرد. صدام حسين رييس جمهور عراق با ظاهر شدن در برابر دوربين‌هاي تلويزيون عراق با پاره کردن قرارداد 1975 الجزاير، آغاز تجاوز رژيم بعثي به خاک ايران را اعلام کرد . جنگي نابرابر در شرايطي به ايران اسلامي تحميل شد که از جانب استکبار جهاني بويژه آمريکا تحت فشار شديدي قرار داشت و در داخل کشور نيز جناح ‌هاي وابسته به غرب و شرق، با ايجاد هياهوي تبليغاتي و ايجاد درگيري‌هاي نظامي در صدد تضعيف نظام بودند و نيروهاي نظامي نيز به خاطر تبعات قهري انقلاب، هنوز مراحل بازسازي و ساماندهي را به طور کامل پشت سر ننهاده بودند. آمريکا براي به سازش کشاندن جمهوري اسلامي و در نهايت تسليم آن‌ها حمايت پنهان و آشکار خود را در کليه زمينه‌هاي سياسي، نظامي‌، ‌اقتصادي و … از رژيم بعثي عراق به اجرا گذاشت. از سوي ديگر نيز ابرقدرت ديگر جهان‌ يعني شوروي که متحد عراق محسوب مي‌شد، خصومتش را با نظام اسلامي که شعار نه شرقي و نه غربي را سرلوحه کار خود قرار داده بود و در جريان اشغال افغانستان توسط شوروي، اين تجاوز را محکوم کرده بود، بيش از پيش نمود. ارتش عراق که بر اساس محاسبات خود از وضعيت داخلي و خارجي ايران، فتح يک هفته‌اي تهران را در سر مي‌پرورانيد، در روزهاي نخست تجاوز، بدون مانعي جدي در مرزها تا دروازه‌هاي اهواز و خرمشهر پيش تاخت. تحت چنين شرايطي امام خمینی (ره)‌ به خروش آمد و نداي ملکوتيش دل‌هاي شيفتگان انقلاب و نظام را متوجه دفاع از کيان جمهوري اسلامي نمود؛ بطوريکه، نيروهاي مردمي بدون امکانات و تجهيزات و حتي آموزش‌هاي نظامي به مقاومت پرداختند. عليرغم کارشکني‌هاي رييس جمهور وقت بني‌صدر، دفاع مقدس مردم مسلمان و انقلابي ايران شکل گرفت و نيروهاي جوان و شهادت طلب به جبهه‌ها شتافتند. پس از شکل‌گيري اتحاد و انسجام در ميان نيروهاي انقلابي و طرد نيروهاي وابسته، حماسه‌اي مقدس شکل گرفت که در تاريخ ايران اسلامي بي‌سابقه بود. حماسه دفاع مقدسی که برکات و دستاوردهاي بي‌نهايتي را براي ملت ايران به ارمغان آورد. جهاد و شهادت مردمان با ايمان و مخلص اين سرزمين ، ستون‌هاي نظام اسلامي را تا مدت‌ها مستحکم نمود. به مناسبت بزرگ‌داشت اين همه مجاهدت و ايثار هرسال 31 شهريور تا ششم مهرماه به عنوان هفته دفاع مقدس نامگذاري شده است.

آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران و هفته دفاع مقدس
 

 
در 31 شهريور 1359 رژيم بعثي عراق با تصميم و طرح قبلي و با هدف برانداختن نظام نوپاي جمهوري اسلامي جنگي تمام عيار را عليه ايران اسلامي آغاز کرد. صدام حسين رييس جمهور عراق با ظاهر شدن در برابر دوربين‌هاي تلويزيون عراق با پاره کردن قرارداد 1975 الجزاير، آغاز تجاوز رژيم بعثي به خاک ايران را اعلام کرد . جنگي نابرابر در شرايطي به ايران اسلامي تحميل شد که از جانب استکبار جهاني بويژه آمريکا تحت فشار شديدي قرار داشت و در داخل کشور نيز جناح ‌هاي وابسته به غرب و شرق، با ايجاد هياهوي تبليغاتي و ايجاد درگيري‌هاي نظامي در صدد تضعيف نظام بودند و نيروهاي نظامي نيز به خاطر تبعات قهري انقلاب، هنوز مراحل بازسازي و ساماندهي را به طور کامل پشت سر ننهاده بودند. آمريکا براي به سازش کشاندن جمهوري اسلامي و در نهايت تسليم آن‌ها حمايت پنهان و آشکار خود را در کليه زمينه‌هاي سياسي، نظامي‌، ‌اقتصادي و … از رژيم بعثي عراق به اجرا گذاشت. از سوي ديگر نيز ابرقدرت ديگر جهان‌ يعني شوروي که متحد عراق محسوب مي‌شد، خصومتش را با نظام اسلامي که شعار نه شرقي و نه غربي را سرلوحه کار خود قرار داده بود و در جريان اشغال افغانستان توسط شوروي، اين تجاوز را محکوم کرده بود، بيش از پيش نمود. ارتش عراق که بر اساس محاسبات خود از وضعيت داخلي و خارجي ايران، فتح يک هفته‌اي تهران را در سر مي‌پرورانيد، در روزهاي نخست تجاوز، بدون مانعي جدي در مرزها تا دروازه‌هاي اهواز و خرمشهر پيش تاخت. تحت چنين شرايطي امام خمینی (ره)‌ به خروش آمد و نداي ملکوتيش دل‌هاي شيفتگان انقلاب و نظام را متوجه دفاع از کيان جمهوري اسلامي نمود؛ بطوريکه، نيروهاي مردمي بدون امکانات و تجهيزات و حتي آموزش‌هاي نظامي به مقاومت پرداختند. عليرغم کارشکني‌هاي رييس جمهور وقت بني‌صدر، دفاع مقدس مردم مسلمان و انقلابي ايران شکل گرفت و نيروهاي جوان و شهادت طلب به جبهه‌ها شتافتند. پس از شکل‌گيري اتحاد و انسجام در ميان نيروهاي انقلابي و طرد نيروهاي وابسته، حماسه‌اي مقدس شکل گرفت که در تاريخ ايران اسلامي بي‌سابقه بود. حماسه دفاع مقدسی که برکات و دستاوردهاي بي‌نهايتي را براي ملت ايران به ارمغان آورد. جهاد و شهادت مردمان با ايمان و مخلص اين سرزمين ، ستون‌هاي نظام اسلامي را تا مدت‌ها مستحکم نمود. به مناسبت بزرگ‌داشت اين همه مجاهدت و ايثار هرسال 31 شهريور تا ششم مهرماه به عنوان هفته دفاع مقدس نامگذاري شده است.

پلاک های بی نشان
ای طلوع عشق در امواج خاک              ساحل خورشید چشمانت کجاست
روح تو می تابد از معراج خاک            بغض دریا ذوق توفانت کجاست
آمدم برخیز دستم را بگیر                ورنه من این راه را گم می کنم
ای تو را دریا و توفان در ضمیر         گر نتابی ماه را گم می کنم
می گذشت از روی سنگر عطرخیز         بوی صبح یاس های کهکشان
باز می تابد ز عمق خاکریز                 یک چفیه , یک پلاک بی نشان
در تفحص از حریم آفتاب               خاک ها را می زند یک سو دلم
می شود پیدا نسیم سبزآب           مثل دریا می شود از او دلم
خفته اما روی گلفرش سحر         در کنارش کوله باری از امید
بار دیگر می گشاید بال و پر         می رود تا کهکشانها این شهید
زخم عاشورا نمایان بر تنش             می وزد از پیکرش بوی حسین
نقش بود این جمله بر پیراهنش      عشق یعنی , « زائر کوی حسین »

بِسم الله الرحمن الرحیم

اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ‏ (السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا خِیَرَهَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِیَرَتِهِ) السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ‏ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ‏ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکُمْ مِنِّی جَمِیعاً سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ

.
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان،و فرزند سرور جانشیان،سلام بر تو اى فرزند فاطمه سرور بانوان جهانیان،سلام بر تو اى خون خدا،و فرزند خون خدا و اى تنهاى مظلوم،سلام بر تو و جانهایى که به درگاهت فرود آمدند،از جانب من بر همگى شما سلام خدا براى همیشه،تا هستم و تا شب و روز باقى است،

.
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِیبَهُ بِکَ (بِکُمْ) عَلَیْنَا وَ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ‏ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِیبَتُکَ فِی السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ‏ فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ‏ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقَامِکُمْ وَ أَزَالَتْکُمْ عَنْ مَرَاتِبِکُمُ الَّتِی رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فِیهَا وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً قَتَلَتْکُمْ

.
اى ابا عبد اللّه،هرآینه عزایت بزرگ و سنگین شد،و مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس بزرگ گشت،و سنگین و بزرگ شد مصیبتت در آسمانها بر همه اهل آسمان،خدا لعنت کند امّتى را که بناى ستم و بیداد را بر شما اهل بیت بنیان‏ نهادند،و خدا لعنت کند قومى را که شما را از مقامتان دور کرد،و از مرتبه‏هایتان برکنار نمود،مرتبه‏هایى که خدا شما را در آنها جاى داد و خدا لعنت کند امّتى را که شما را کشتند،

.
وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِینَ لَهُمْ بِالتَّمْکِینِ مِنْ قِتَالِکُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ (مِنْ) أَشْیَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ أَوْلِیَائِهِمْ‏ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِیَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِی أُمَیَّهَ قَاطِبَهً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَهَ وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً (شَمِراً) ،

.
و خدا لعنت کند آنان را که امکان و توان جنگ با شما را براى ایشان تدارک دیدند من بیزارى میجویم به سوى خدا و به جانب شما از ایشان و از شیعیان و پیروان و دوستدارانشان،اى ابا عبد اللّه من در صلحم ما کسیکه با شما صلح کرد،و در جنگم با کسیکه با شما جنگید تا روز قیامت،و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مردان را و خدا همه بنى امیه را لعنت کند،و لعنت کند پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر را،

.
وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً أَسْرَجَتْ وَ أَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِکَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی‏ لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِی بِکَ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَ مَقَامَکَ وَ أَکْرَمَنِی (بِکَ) أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِکَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی عِنْدَکَ وَجِیهاً بِالْحُسَیْنِ علیه السلام فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ‏ وَ إِلَى فَاطِمَهَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَیْکَ بِمُوَالاَتِکَ‏ وَ بِالْبَرَاءَهِ

.
و لعنت کند امّتى را که مرکبها را زین کردند و لگام زدند و جنگ با تو را دنبال کردند،پدر و مادرم به فدایت همانا مصیبت بر من سنگین شد،از خدا که مقامت را گرامى داشت،و مرا به وسیله تو کرامت بخشید،درخواست میکنم،که خون‏خواهى تو را همراه پیشواى یارى شده از اهل بیت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)روزى من کند،خدایا به حق‏ حسین مرا نزد خود در دنیا و آخرت آبرومند قرار ده،اى ابا عبد اللّه من به خدا و رسولش و امیر مؤمنان،و فاطمه و حسن تقرّب میجویم،به دوستى تو و به بیزارى.

.
مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذَلِکَ وَ بَنَى عَلَیْهِ بُنْیَانَهُ‏ وَ جَرَى فِی ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَشْیَاعِکُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْکُمْ مِنْهُمْ‏ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَیْکُمْ بِمُوَالاَتِکُمْ وَ مُوَالاَهِ وَلِیِّکُمْ‏ وَ بِالْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ النَّاصِبِینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرَاءَهِ مِنْ أَشْیَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ‏ إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ

.
از کسیکه پایه‏گذارى کرد اساس این واقعه را،و بنا نهاد بر آن بنیانش را،و روان شد در ستم و بیدادش‏ بر شما،و شیعیان شما،از ایشان به سوى خدا و شما بیزارم و به خدا تقرّب میجویم،و پس از آن به شما نیز با دوستى نسبت به شما و دوستى نسبت به دوستان شما،و به بیزارى از دشمنانتان شما،و به بیزارى از دشمنانتان،و برپاکنندگان جنگ با شما،و به بیزاری از شیعیان و پیروان آنها،من در صلحم با کسیکه با شما صلح کرد،و در جنگم با کسیکه با شما جنگید،

.
وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاَکُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکُمْ‏ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَنِی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَهِ أَوْلِیَائِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَرَاءَهَ مِنْ أَعْدَائِکُمْ‏ أَنْ یَجْعَلَنِی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ أَنْ یُثَبِّتَ لِی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ أَسْأَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ‏ وَ أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِی (ثَارَکُمْ) مَعَ إِمَامٍ هُدًى (مَهْدِیٍّ) ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْکُمْ‏ وَ أَسْأَلُ اللَّهَ بِحَقِّکُمْ

.
و دوستم با کسیکه‏ شما را دوست داشت،و دشمنم با کسیکه شما را دشمن داشت،پس درخواست میکنم از خدا که مرا به معرفت و دوستان شما گرامى داشت‏ و بیزارى از دشمنان شما را نصیب من کرد،اینکه مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد،و جایگاهم را نزد شما استوار بدارد،و از او میخواهم که مرا برساند به مقام ستوده‏اى که براى شما نزد خداست‏ و روزى کند خون‏خواهیام را به همراه امام هدایت‏گر آشکار و گویاى به حق از خاندان شما،و از خدا درخواست میکنم به حق شما،

.
بِالشَّأْنِ الَّذِی لَکُمْ عِنْدَهُ أَنْ یُعْطِیَنِی بِمُصَابِی بِکُمْ أَفْضَلَ مَا یُعْطِی مُصَاباً بِمُصِیبَتِهِ‏ مُصِیبَهً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلاَمِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (الْأَرَضِینَ) اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی مَقَامِی هَذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْکَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَهٌ وَ مَغْفِرَهٌ اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیَایَ مَحْیَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِی مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

.
و شأنى که براى شما نزد اوست،که عطا کند به من به خاطر مصیبت‏زدگیام به شما برترین چیزى را که عطا کند به مصیبت‏زده‏اى به خاطر مصیبتش،چه مصیبتى بزرگ است آن مصیبت،و چه عظیم است آن عزا در اسلام،و در همه آسمانها و زمین.خدایا در این‏جایگاه مرا از کسانى قرار ده،که از جانب تو به آنان درود و رحمت و آمرزش میرسد خدایا حیاتم را حیات ]آمیخته به عشق[محمّد و خاندان محمّد،و مرگم را مرگ]در حال شیفتگى به[محمّد و خاندان محمّد قرار دهد.

.
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ (فِیهِ) بَنُو أُمَیَّهَ وَ ابْنُ آکِلَهِ الْأَکْبَادِ اللَّعِینُ ابْنُ اللَّعِینِ عَلَى (لِسَانِکَ) وَ لِسَانِ نَبِیِّکَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) فِی کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِیهِ نَبِیُّکَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) اللَّهُمَّ الْعَنْ أَبَا سُفْیَانَ وَ مُعَاوِیَهَ وَ یَزِیدَ بْنَ مُعَاوِیَهَ عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَهُ أَبَدَ الْآبِدِینَ‏ وَ هَذَا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ (عَلَیْهِ السَّلاَمُ) .

.
خدایا این روز روزى است که به آن تبرّک جستند بنى امیّه،و فرزند جگرخوار،آن لعنت‏شده فرزند لعنت شده بر زبان تو و زبان پیامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در هر کجا و هر موقفى که پیامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در آن ایستاد.خدایا لعنت کن ابا سفیان،و معاویه و یزید فرزند معاویه را،که از جانب تو بر آنان‏ لعنت باد به جاودانگى جاودانها،و امروز روزى است که خوشحال شدند به این روز خاندان زیاد و خاندان مردان،بخاطر کشتن حضرت‏امام حسین را(درود خدا بر او)

.
اللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَ الْعَذَابَ (الْأَلِیمَ) اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ فِی مَوْقِفِی هَذَا وَ أَیَّامِ حَیَاتِی‏ بِالْبَرَاءَهِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَهِ عَلَیْهِمْ وَ بِالْمُوَالاَهِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ (عَلَیْهِ وَ) عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ

.
خدایا پس لعنت و شکنجه‏ات را بر آنان دوچندان کن،خداى من‏ در این روز و در این‏جایگاه و همه روزهاى زندگیام به تو تقرّب میجویم،به بیزاری ام از اینان‏ و لعنت بر ایشان،و به دوستى پیامبر و خاندان پیامبرت(درود بر او و ایشان)

.
سپس صد مرتبه میگویى

.
اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِکَ‏ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَهَ الَّتِی (الَّذِینَ) جَاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شَایَعَتْ وَ بَایَعَتْ وَ تَابَعَتْ (تَایَعَتْ) عَلَى قَتْلِهِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِیعاً

.
بعد صد مرتبه میگویى:

.
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ‏ عَلَیْکَ مِنِّی سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ (لِزِیَارَتِکَ) السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (وَ عَلَى أَوْلاَدِ الْحُسَیْنِ ) وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ‏

.
خدا لعنت کن نخستین ستمکارى را که به حق محمّد و خاندان محمّد ستم کرد،و آخرین کسى را که در این ستم از او پیروی نمود.خدایا لعنت کن جمعیتى را که با حسین کردند،و همراهى نمودند و پیمان بستند،و پیروى کردند بر کشتن‏ آن حضرت،خدایا همه آنان را لعنت کن،بعد صد مرتبه میگویى:سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،و بر جانهایى که به درگاهت فرود آمدند،از جانتب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است‏ و خدا زیارت شما آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد،سلام بر حسین و بر على بن الحسین‏ و فرزندان حسین،و یاران حسین.

.
آنگاه می گوئی

.
اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّی وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلاً ثُمَّ (الْعَنِ) الثَّانِیَ وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ‏ اللَّهُمَّ الْعَنْ یَزِیدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَهَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِی سُفْیَانَ وَ آلَ زِیَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ

.
آنگاه میگویى:خدایا اختصاص ده،اوّلین‏ ستمکار را از جانب من به لعنت،و آغاز کن به آن لعنت اولین را،سپس دومین و سومین و چهارمین را،خدایا یزید پنجم‏ آنان را لعنت کن،و لعنت کن عبید اللّه بن زیاد و پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر و خاندان ابو سفیان خاندان زیاد و خاندان مروان را تا روز قیامت.

.
سپس به سجده می روی و می گوئی:

.
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی‏ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَهَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام‏

.
سپس به سجده میروى و میگویى:

.

خدایا سپاس تو را سپاس شکرگزاران بر مصیبت‏زدگى آنان،خداى را سپاس بر بزرگى عزایم، خدایا شفاعت حسین را در روز ورود]به قیامت[نصیبم کن،و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسین‏ و یاران حسین،آنان‏که جانشان را در دفاع از حسین(درود بر او)بخشیدند.

چرا شیعه غدیر را عید ولایت می نامد؟

غدیر خم نام ناحیه‌ای میان مکه و مدینه است که پیامبر اسلام در حجهالوداع، علی را «ولی» پس از خود اعلام کرد. ۱۸ ذی‌الحجه، سال‌روز این واقعه میان شیعیانبه عید غدیر خم شهرت دارد. محمد، پیامبر اسلام در بازگشت از آخرین حج خود همه مسلمانانی که در حج شرکت داشتند را در غدیر خم جمع کرد و شیعیان معتقدند که او در آنجا علی بن ابی‌طالب را به‌عنوان وصی و برادر و جانشین خود از جانب الله معرفی کرد. عبارت معروف «هر آن‌کس که من مولای او هستم، پس علی مولای اوست» قسمتی از خطابه بلند غدیر می‌باشد. گرچه در تفسیر حدیث غدیر خم در بین شیعه و سنی اختلاف وجود دارد. اهل سنت تنها اظهار نزدیکی پیامبر به علی و دوستی با او رامی‌دانند و اظهار خواسته اش که علی به عنوان پسر عمو و فرزند خوانده اش جانشین او در مسئولیت‌های خانوادگی اش پس از مرگ شود. این واقعه و حدیث غدیر در کتاب های شیعه و بسیاری کتاب های اهل سنت نقل شده است. اولین منبع تاریخی که به این کتاب اشاره می کند یعقوبی مورخ شیعه در نیمه دوم قرن سوم هجری است و اولین آثار ادبی قابل تاریخ گذاری، مجموعه اشعاری از نویسندگان شیعه در قرن دوم هجری است. از حدود قرن دوم هجری واقعه غدیر خم بعنوان دلیل نویسندگان شیعه برای اثبات برحقی علی بر جانشینی محمد آمده است. عید گرفتن غدیر غدیر، تنها نه به عنوان «روزى تاریخى‏» ، بلکه به عنوان یک‏«عید اسلامى‏» مطرح است. عید بودن آن نیز، مراسم و سنتهاى خاصى‏را مى‏طلبد و نه تنها باید آن را عید دانست، بلکه باید آن را عید گرفت و به شادمانى پرداخت و به عنوان تعظیم شعائر دینى، آن‏را بزرگ داشت و برشکوه آن افزود، تا ارزشهاى نهفته در این روزعظیم، همواره زنده بماند و سیره معصومین(علیهم السلام)احیاگردد. همه این ویژگیها براى این روز بزرگ، موقعیتى والا و ارزشمندپدید آورد، آنچنان که رسول خدا(ص)و ائمه هدى و مومنانى که پیروآنان بودند، از موقعیت این روز شادمان بودند. مقصود ما از«عیدگرفتن‏» این روز نیز همین است. خود حضرت رسول نیز به این‏نکته اشاره و تصریح فرموده است، از جمله در روایتى که ‏مى‏فرماید: «روز غدیرخم، برترین اعیاد امت من است، روزى است که خداى‏متعال مرا فرمان داد تا برادرم على‏بن ابى‏طالب را به عنوان‏پرچمى هدایتگر براى امتم تعیین کنم که پس از من به وسیله اوراهنمایى شوند، و آن، روزى است که خداوند در آن روز، دین راکامل ساخت و نعمت را بر امتم به کمال و تمام رساند و اسلام رابه عنوان دین، برایشان پسندید.» کلام دیگر پیامبر(ص)که فرموده بود: «به من تهنیت‏بگویید، به‏من تهنیت‏بگویید.» نیز نشان دهنده همین عید بودن روز غدیر درکلام حضرت رسول است. خود امیرالمومنین(ع)در ادامه خط پیامبر، این روز را عید گرفت‏و در سالى که روز جمعه با روز غدیر مصادف شده بود، در ضمن خطبه‏ عید فرمود: «خداوند متعال براى شما مومنان، امروز دو عید بزرگ وشکوهمند را مقارن قرار داده است که کمال هرکدام به دیگرى است،تا نیکى واحسان خویش را در باره شما کامل سازد و شما را به راه‏رشد برساند و شما را دنباله‏رو کسانى قرار دهد که بانور هدایتش‏روشنایى گرفته‏اند و شما را به راه نیکوى خویش ببرد و به نحوکامل از شما پذیرایى کند. پس جمعه را محل گردهمایى شما قرارداده و به آن فراخوانده است، تا گذشته را پاک سازد و آلودگیهاى‏جمعه تا جمعه را بشوید، نیز براى یادآورى مومنان و بیان خشیت‏تقوا پیشگان مقرر ساخته است و پاداشى چند برابر پاداشهاى‏مطیعان در روزهاى دیگر قرار داده و کمال این عید، فرمانبردارى‏از امرالهى و پرهیز از نهى او و گردن نهادن به طاعت اوست. پس‏توحید خدا، جز با اعتراف به نبوت پیامبر(ص)پذیرفته نیست و دین،جز با قبول ولایت‏به امر الهى قبول نمى‏شود و اسباب طاعت‏خدا جزبا چنگ زدن به دستگیره‏هاى خدا و اهل‏ ولایت، سامان نمى‏ پذیرد. خداوند در روز غدیر، برپیامبرش چیزى نازل کرد که بیانگراراده‏اش در باره خالصان و برگزیدگان است و او را فرمان داد که‏پیام را ابلاغ کند و از بیماردلان و منافقان هراس نداشته باشد وحفاظت او را عهده دار باشد… . (تا آنجا که فرمود:) رحمت‏ خدا برشما باد ! پس از پایان این‏تجمع، به خانه‏ها برگردید و به خانواده خود، وسعت و گشایش دهیدو به برادران خود نیکى کنید و خداوند را بر نعمتى که ارزانى‏تان‏کرده، سپاس گویید. باهم باشید، تا خداوند هم متحدتان سازد، به‏یکدیگر نیکى کنید، تا خداوند هم الفت‏شما را پایدار کند، ازنعمت الهى به یکدیگر هدیه دهید، آن گونه که خداوند برشما منت‏نهاده و پاداش آن را در این روز، چندین برابر عیدهاى گذشته وآینده قرار داده است. نیکى دراین روز، ثروت را مى‏افزاید و عمررا طولانى مى‏کند. ابراز عاطفه و محبت‏به هم در این روز، موجب‏رحمت و لطف خدا مى‏شود. تا مى‏توانید، در این روز از وجودتان خرج‏ خانواده و برادرانتان کنید و در برخوردها و ملاقاتها ابرازشادمانى و سرور کنید… »

منبع: http://www.asemooni.com/religion/islam/eid-al-ghadeer