اسلام

ارتباط بین حیا و رعایت حجاب و حفظ عفاف و پاکدامنی چیست؟

ابتدا باید بدانیم حیا چیست؟

 حیا یه عکس العمل طبیعی است که خداوند در وجود انسان قرار داده که وقتی انسان کار اشتباهی می کند خجالت می کشد و خود را سرزنش می کند و باعث می شود آن کار را ترک کند،

حالا وقتی انسان کارهایی رو انجام بدهد که(حیا - یعنی- همین نیروی بازدارنده) از بین برود رفته رفته انسان کارهای زشتش زیاد می شود و در نتیجه ایمانش نابود می گردد.

به همین دلیل حضرت در حکمت 394 می فرمایند:«هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم و حیاء او اندک است، و آن که  شرم او اندک، پرهیزکاری او نیز اندک خواهد بود.» 

پس حیا عاملی است بازدارنده که انسان را از گناه حفظ می کند، و حضرت در حکمت223 می فرمایند:

«آن کس که لباس حیا بپوشد، کسی عیب او را نبیند.» 

پس می تواند در مقابل زشتی ها تاب بیاورد که مهمترین آن از بین رفتن عفت و پاکدامنی است، پس یکی از آثار بی حیایی بی حجابی است که در نتیجه بی عفتی حاصل می شود.

بنابراین حیا مفهومی است که داشتن آن، فقط در گروی مراعات حجاب نیست؛ اما حجاب ، بعد و نمادی از حیا و عفاف است. و این ادها هم که حجاب، تمام حقیقت حیا و عفاف است؟، صحیح نیست.

حجاب در خدمت حیا و عفاف است و حیا و عفاف نیز در گروی مراعات برخی از چیزهاست که حجاب، یکی از آنهاست. 

حیا بعدی نمادین در پوشش دارد که با حجاب محقق می شود و بعدی معنوی دارد که در گروی مراعات حجاب صرف نیست.

بنابراین رعایت حجاب بهترین راه اعلام عفت است و ثمره آن، امنیت جنسی است؛ همان امنیتی که امروزه حلقه مفقوده ای در جوامع غربی است.

#حجاب محدودت نیست

⁉️سوال: چگونه می توان به بخشیده شدن گناه علم پیدا کرد؟

????پاسخ :

???? گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، خود را به نابودی نزدیک می کند، اما توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزه خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند.

❗️البته باید توجه داشت که هر توبه ای توبه نیست و توبه واقعی دارای شرایط زیر است که باید حتما رعایت شود:

????1-فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد.

????قرآن می فرماید توبه تنها براى آنها است که گناهى را از روى جهالت انجام می‏دهند “.

????منظور از جهالت یعنی اینکه فرد اگر گناهی انجام میدهد از روی دشمنی با خدا و انکار حکم او نباشد.اکثر افراد گناهانشان از روی دشمنی با خدا نیست بلکه اراده کافی برای کنترل خود ندارند که در این صورت اگر توبه کنند مورد عفو پروردگار قرار خواهند گرفت.

????2- کسی که می داند تا چند لحظه دیگر بیشتر زنده نیست ویا فلج و ناتوان شده و قدرت بر ارتکاب گناه ندارد اگر توبه کند این توبه ارزشی نخواهد داشت.

????قرآن می فرماید: کسانى که در آستانه مرگ قرار می ‏گیرند و می گویند اکنون از گناه خود توبه کردیم توبه آنان پذیرفته نخواهد شد".

????3- اگر کسی مشغول گناه است و هنوز گناه را ترک نکرده است توبه او معنی ندارد هر چند قصد داشته باشد که در آینده ترک گناه کند و توبه نماید؛ زیرا معلوم نیست که موفق به توبه شود.

????4-اگر کسی از گناه خود واقعا پشیمان و نادم نباشد در حقیقت توبه نکرده است هر چند گناه را ترک کرده باشد. زیرا در هر لحظه امکان دارد که دوباره مرتکب گناه شود.

????5- تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم بازگشت در آینده.

????6- جبران گناه و لغزش های گذشته.

????7- استغفار و طلب آمرزش از خداوند

????اگر کسی واقعاً با رعایت این شرایط توبه کند هرگز نباید از رحمت الهی مأیوس باشد؛ زیرا هر چه گناه او بزرگتر باشد باز رحمت الهی واسع تر است و قطعا خداوند به وعده خود عمل کرده و توبه اورا خواهد پذیرفت؛ بهرحال کسی که دوست دارد در لجن زار گناه بماند و از آلودگی ها تغذیه کند معلوم است که هنوز از گناهان خود پشیمان نشده است در این حالت توبه معنا ندارد. و معلوم نیست که در آینده نیز موفق به ترک گناه خواهد شد یا نه ، بلکه تکرار گناه ممکن است زمینه و توفیق توبه را از انسان سلب کند!.

✳️ نکته بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آنرا در پیشگاه خداوند از بین می برد، همانطوریکه خداوند فرموده است: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‏آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»

????البته لازم است انسان همواره در حالت خوف و رجا باشد به این معنی که نه تنها باید از گناهان خود خوف و ترس داشته باشد بلکه از نابود شدن اعمال نیک خود در اثر ریا و عجب و …بیم داشته باشد و از طرف دیگر همواره به رحمت بی کران الهی امیدوار باشد.