?مشکلات و گرفتاری های خود را برای دیگران بازگو نکنید!
✳️مفضل بن قیس سخت در فشار فقر و بدهکاری و…واقع شده بود. به ناچار به محضر امام صادق(علیه السلام) رفت و لب به شکایت گشود و گرفتاریهای خود را تشریح کرد.
? امام صادق علیه السلام دستور داد کیسه ای اشرفی به او بدهند.
مفضل گفت: مقصودم این نبود؛ بلکه فقط تقاضای دعا داشتم.
?امام فرمود:
?برایت دعا هم می کنم، اما هرگز مشکلات و بیچارگیهای خودرا برای مردم نگو؛ چون اولین اثرش این است که گمان می کنند تو در میدان زندگی به زمین خورده ای. پس در نظرها کوچک می شوی و شخصیت و احترامت از میان می رود.
?طرح مشکلات نزد کسانی که هیچگونه توانایی بر حل آن ندارند اثری جز ذلت و سرافکندگی انسان نخواهد داشت.
⛔️گذشته از آن اساسا ابراز کردن گرفتاریها کاری مذموم است؛ زیرا این به معنای شکایت بردن از خداوند نزد بندگان اوست و این کار با مرام بندگی سازگاری ندارد و بسیار ناپسند شمرده شده است.
✅حکایت است کسی نزد صاحبدلی رفت و گفت: دیشب از درد دندان نخوابیدم و این مطلب را چند بار تکرار کرد.
?آن مرد صاحبدل گفت: چقدر تکرار می کنی؟ به خدا قسم سی سال است که یک چشم من کور شده است و به کسی نگفته ام و جز خدا هیچ کس آگاه نیست!
?همچنین افراد با آشکار نمودن گرفتاری خود مخاطب را ناراحت می کنند زیرا اگر دوست باشد که با شنیدن مشکل شما ناراحت می شود و انسان دوست ندارد دوستش را ناراحت کند و اگر این موارد تکرار هم شود موجب ناراحتی مخاطب مکرر شده و کم کم رابطه اش با شما سرد خواهد شد…
?بهمین خاطر اسلام از بازگو کردن گرفتاری ها و غم و غصه ها پیش دیگران به شدت نهی کرده
?و دستور به مناجات و راز و نیاز با خداوند و حجت غایب او
برای کسب آرامش روحی و سبک شدن انسان داده است.
?چون خداوند شنونده ای هست که راز شما را هیچ گاه نزد کسی فاش نمیکند،
✨از مادر برای شما مهربان تر است،
✨هر چه او بخواهد میشود،
✨تمام عالم به امر و اراده اوست،
? پس سراغ قدرت مطلق بروید برای دردودل، نه مخلوقات ضعیفی که بدون اذن او قدرت بر انجام هیچ کاری ندارند…
?مطهری، ج 2، 1366: 44
?ابن شعبه، حسن، تحف العقول، ترجمه احمد جنتی، چ اول، تهران: امیر کبیر، 1382
?کلینی، محمد بن یعقوب، الروضه من الکافی، ترجمه رسولی محلاتی، ج 1، چ اول، تهران: انتشارات علمیه اسلامیه، 1364