اسلام

شرح کوتاه حدیث
امام صادق(علیه السلام)
می فرمایند: «إِحْذِرُوا أَهْوَائَكُمْ كَمَا تَحْذَرُونَ أَعْدَائَكُمْ فَلَيْسَ شَىْءٌ أَعْدَى لِلرِّجَالِ مِنْ اِتِّبَاعِ أَهْوَائِهِمْ وَ حَصَائِدِ أَلْسِنَتِهِمْ»؛

«حصائد» جمع «حصيده» و به معناى چيزى است كه از درو شدن به دست مى‌آيد. زبان به يك داس تشبيه شده كه چيزهايى را درو مى‌كند. گناهان زبان، مربوط به هواى نفس است؛ ولى چرا در روايت جداگانه ذكر شده است؟
گناهان زبان هم از قبيل هواى نفس است و جدا شدن آن در كلام امام(عليه السلام) به جهت اهمّيّت آن است؛ به اين معنا كه گناهانِ زبان، گناهانى است كه ابزار و وسيله خاصّى نمى‌خواهد و شب و روز و در همه حال در اختيار انسان است. خطر اين گناهان خيلى بيشتر است و حدود سى گناه كبيره از زبان صادر مى‌شود. هيچ گناهى مانند گناه زبان نيست، هيچ گناهى در نظر مردم كم اهمّيّت‌تر از گناه زبان نيست و از همه خطرناك‌تر اينكه هميشه در اختيار انسان است؛ ولى متأسفانه قُبح آن گناهان از بين رفته است.