اسلام

۱.کسی که اوایل سن تکلیف اثر و عدم توانایی،نتوانسته روزه بگیرد،اگر گرفتن روزه برای حرجی نبوده و عمدا افطار کرده علاوه بر قضا،کفاره نیز بر او واجب و خوف داشته باشد که اگر روزه بگیرد مریض شود،فقط قضای روزه ها برعهده او می باشد.

منبع: احکام روزانه، افطار به خاطر ناتوانی.

۲.اگر مکلف از گفته پزشک متخصص و آمین یقین پیدا کند که روزه برای او ضرر دارد یا از گفته وی یا منشأ عقلایی دیگری برای او خوفاز ضرر حاصل شود، روزه گرفتن بر او واجب نیست، بلکه جایز هم نیست.

 (احکام روزانه ، منع پزشک از روزه)

۳.با خوف ضرر ، نیت روزه صحیح نیست و در صورت عدم خوف ضرر ، نیت روزه اشکال ندارد؛ ولی صحت روزه،متوقف بر این است که آن امر واقعاً ضرر نداشته باشد.

(اجوبه استفتائات ،س ۷۵۱)