اسلام

امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه حکمت196می فرمایند:

«لَم یَذهَب مِن مَالِک مَا وعَظَکَ؛آنچه از مال تو از دست می رود و مایه پند و عبرتت می گردددر حقیقت از دست نرفته است»

گاهی مال انسان در راهی به کار انداخته می شود که ظاهراً از بین رفته، اما پندی به انسان می آموزد؛پندی که گاهی انسان از ضررهای بسیار در آیندهزندگی حفظ می کند و منافع گران بهایی در بر دارد. این گونه اموال در ظاهر فانی شده؛ اما نه تنها از بین نرفته بلکه بسیار پرسود بوده اند.

آیه کسی که سرمایه ای در امری تجاری به کار می برد و ظاهراَ زیان میکند؛ اما راه و رسم تجارت را به وسیله آن می آموزد زیان کرده است؟

و یا کسی که مالی را در اختیار دوستی می گذارد تا او را بیاموزد و بعد آن مال از بین می رود و در آینده از خطرات محفوظ می ماند زیان کرده؟ 

آیا کسی که بدون اخذ سند، مالی در اختیار کسی می گذارد و شخص بدهکار انکار می کند و نتیجه آن این می شود که در آینده همیشه با اسناد محکم اموالش را به دیگران بسپارد خسارت دیده؟

و تجربه های دیگری با ضررهایی که از ضررهای بزرگ جلوگیری می کنند و یا راه موفقیت رو نشان می دهند و سراسر منفعت هستند.